Zaterdagmiddag. Het plan is om naar Ikea te gaan. Ik heb wat leuke dingen gezien voor in de hal en wil deze gaan halen. Dus we gaan op pad.
Bij Ikea aangekomen is het eerste wat me opvalt: Veel auto’s in de garage. Maar ja wat wil je op zaterdagmiddag 14 uur. Een geliefd moment om bij Ikea te shoppen met het hele gezin.

We komen binnen en voegen ons tussen de stroom mensen. Die links en rechts om me heen lopen, tegen het verkeer in lopen, overal willen kijken of heel gericht op hun doel aflopen.

Op die manier lopen wij er ook. We hebben een doel. Een kapstok en een kastje is ons doel. En we willen even voor een keuken kijken.

Dus het eerste deel kunnen we al overslaan. Gelukkig. Want daar is het erg druk.

Bij de keukens is het wat rustiger en we kunnen op ons gemak even rondkijken. Leuke ideeën opdoen voor als we zover zijn dat we een andere keuken gaan plaatsen.

Tijd voor een korte pauze.

We gaan in het restaurant even koffie drinken. Ook daar is het erg druk. Maar ik zie al snel een lege tafel achter in de hoek op een rustig plekje. Dus man en kind halen drinken met wat lekkers en ik ga alvast naar die tafel.

Mijn oren suizen, mijn hartslag is hoog, en mijn irritatie level ligt ook hoog. Maar he, ik was degene die naar ikea wilde op zaterdagmiddag. Dus niet zeuren en gewoon gezellig blijven doen.

Na een lekkere appelpunt en een kop muntthee ben ik weer wat opgeladen voor de benedenverdieping. De afdeling waar je al je spullen kunt vinden en waar er altijd meer in je karretje terecht komt dan je eigenlijk nodig had.

Uiteindelijk hebben we een kapstok en een kastje gevonden. Liggen er nog allemaal andere spullen in de kar en gaan we naar de kassa. Waar ik bedenk dat we nog iets vergeten zijn wat we echt nodig hebben. Dus mijn man gaat terug de winkel in en ik wacht met zoonlief en de kar tot hij terug is. We zoeken een rustig plekje om te staan zodat ik niet te veel last heb van alle mensen die om me heen lopen, alle gillende en huilende kinderen die eigenlijk niet mee wilde naar ikea en alle andere geluiden die ik de hele middag al hoor.

Na een paar minuten is hij terug met hetgeen ik vergeten was en kunnen we aansluiten in een hele lange rij bij de kassa. Gelukkig gaat dat snel en zijn we snel aan de beurt. Rekenen we af en gaan we naar de auto terug.

Ik voel dat alle energie uit me is gelopen.

Ik plof in mijn stoel en ik voel dat alle energie uit me is gelopen. Leuk joh zo’n middagje Ikea.

Door alle geluiden, alle mensen, alle prikkels die ik in die 2,5 uur over me heen heb gekregen ben ik nu leeg. Moe. Geïrriteerd. En wil ik nog maar 1 ding. En dat is zo snel mogelijk naar huis.

Wanneer we thuis zijn moet alles nog in elkaar gezet worden. Ja dat is het nadeel van Ikea. Dus daar beginnen we aan. Ondertussen moet er ook nog eten gemaakt worden. Dus dat ga ik doen samen met zoonlief terwijl mijn man alles in elkaar zet en een plekje in de gang geeft.

Na het eten ruimen we alles op met elkaar. Hangen we de kapstok op de goede plek en plof ik om 20 uur uitgeput op de bank. Ik ben nu helemaal total loss. Geen energie meer, pijn in mijn lijf en eigenlijk wil ik nog maar 1 ding en dat is slapen.

Terwijl ik op de bank lig bij te komen voel ik boosheid opkomen in mezelf. Boosheid op mezelf. Want ik heb weer eens niet naar mijn lijf geluisterd. Weer ben ik over mijn grens gegaan. Ik wilde meer dan ik eigenlijk kon. Ik nam geen rustmoment om op te laden, nee ik ging gelijk door. Want ik wilde dat alles nog dezelfde dag op zijn plek stond.

Ik voelde me boos worden.

Waarom ga ik altijd over mijn grens. Wat is er nu zo moeilijk aan luisteren naar mijn lijf. Maar ook werd ik boos. Waarom kost een paar uur in de Ikea me zoveel energie. Waarom pik ik al die prikkels van iedereen op. Hoe komt het toch dat ik zo slecht tegen een drukke winkel kan.

Vaak, meestal, zie ik de positieve dingen van hooggevoeligheid en kan ik er goed mee omgaan. Maar er zitten ook dagen tussen dat ik er gewoon van baal dat ik zo gevoelig ben. Dat het me zoveel energie kost en dat ik daarna zo moe ben. Dat ik niet gewoon een middagje naar Ikea kan, alles in elkaar kan zetten en eten kan koken en daarna nog genoeg energie over heb.

Soms vind ik het gewoon stom om zo gevoelig te zijn. En wilde ik dat ik er geen last van had.

Regelmatig heb ik even een baalmoment. En weet je, dat is ook oké. Dat mag er zijn en gaat ook vanzelf weer over.

Ga jij ook regelmatig over je grens. Ben je soms helemaal klaar met het gevoelig zijn. Neem dan contact met mij op en ik luister naar jouw verhaal. Samen kijken we of ik je ergens bij kan helpen zodat jij je grenzen beter gaat aanvoelen en er ook naar gaat luisteren. Want gevoelig zijn is een mooie kwaliteit als je ook de positieve dingen ervan kunt inzien.