mrt 29, 2023
Mijn wekker gaat en ik word langzaam wakker. Ik voel het gelijk. Enorme spanning in mijn lijf. Meer buikpijn dan normaal en ik voel me erg misselijk.
Vandaag heb ik een belangrijke toets. De afgelopen weken heb ik uren geleerd en ik weet dat ik het kan. En toch voel ik die spanning.
Ik kleed me aan en ga ontbijten. Geen hap krijg ik door mijn keel.
Dan ga ik naar school. Een voordeel. Die toets is gelijk ’s morgens.
De bel gaat en ik zoek gespannen mijn plek in de klas op. Iedereen zit apart. Ik voel de spanning oplopen en ook de misselijkheid word erger.
Dan worden de toetsen uitgedeeld. Ik denk nog bij mezelf, ik heb goed geleerd, ik kan dit.
We mogen beginnen en dan gaat het mis. Ik lees de vragen door en weet helemaal niks meer. Mijn lijf begint warm te worden, ik begin te zweten en mijn hoofd bonkt.
Rustig blijven denk ik bij mezelf.
Lees de eerste vraag nog een keer goed door, je weet het echt wel.
Maar nee het antwoord op de eerste vraag komt niet in me op. De 2e en 3e vraag kan ik wel beantwoorden en hier en daar vul ik wat in waarvan ik denk dat het goed is. Maar ik weet het gewoon echt niet meer.
Na een uur zweten, flinke hoofdpijn en een opgejaagd gevoel is het tijd om de toets in te leveren.
Daarna ga ik naar het toilet. Even op adem komen. De spanning zakt, de hoofdpijn trekt weg en ik kan weer normaal adem halen.
De rest van de dag is er weinig aan de hand. Behalve dat er een zeurende hoofdpijn overgebleven is. Maar daar kan ik de dag wel mee doorkomen.
Een kwartier voordat de schooldag voorbij is pakt de leraar een stapel papieren. De uitslag van de toets van vanmorgen. En daar komt het weer. Dat ongemakkelijke gevoel. De spanning loopt op.
Hij deelt de papieren uit en er gaat een opgelucht gevoel door de klas. De meeste hebben een goed cijfer gehaald.
Ook ik krijg mijn papier terug en ik zie het gelijk. Een onvoldoende. Alweer. Ik voel de tranen prikken in mijn ogen. Nee niet hier huilen zeg ik tegen mezelf. Maar ik voel me ellendig. Het liefst zak ik ter plekke door de grond.
Gelukkig mogen we al snel naar huis. Maar de leraar kom naar me toe en vraagt, vond je de toets zo moeilijk? Had je wel geleerd.
Natuurlijk had ik geleerd denk ik bij mezelf. Uren heb ik geleerd. Het enige wat ik kan uitbrengen is dat ik het erg lastig vond.
Daarna mocht ik naar huis.
En terwijl ik naar huis fiets komen ze. De tranen. Want ik heb weer een toets verknalt. Ik heb weer een onvoldoende gehaald. En ik heb zo mijn best gedaan. Ik heb uren zitten leren voor deze toets. En ik weet dat ik het kan. Maar elke keer wanneer dan die belangrijke toets voor mijn neus ligt, klap ik helemaal dicht. Ik weet niks meer.
Thuis komen de tranen er nog meer uit. Ik sluit me op mijn kamer op en wil met niemand praten. Ik voel me ellendig en snap er niks meer van.
Ik ben teleurgesteld in mezelf, voel me onzeker en een dombo.
Dit is het verhaal waar ik vroeger regelmatig last van had. Bij examens en belangrijke toetsen. Toetsen waar iets vanaf hing.
De rest van de toetsen tussendoor ging meestal wel goed. Maar wanneer er druk op kwam te liggen sloeg ik helemaal dicht.
Als ik terug kijk had ik in die tijd graag iemand gehad die mij had kunnen helpen.
Met mijn zenuwen onder controle houden. Met die negatieve gedachtes uit mijn hoofd krijgen. Met wat meer zelfvertrouwen. Maar helaas, ik had niet zo iemand.
Maar nu is er voor jouw zoon of dochter wel iemand die kan helpen. Helpen om de zenuwen onder controle te krijgen waardoor hij of zij minder last heeft van buikpijn, misselijkheid.
Iemand die kan helpen om die negatieve gedachtes om te zetten in positieve gedachtes. Waardoor er meer zelfvertrouwen ontstaat.
En door al die hulp kan jouw zoon of dochter rustig aan een examen of toets beginnen, is het minder gespannen en bang om fouten te maken. Kan het rustig nadenken over de antwoorden die het wil invullen en kan hij of zij aan het einde van de dag wanneer de uitslag van de toets terug komt blij naar huis fietsen omdat het een voldoende heeft gehaald.
Merk jij die onrust bij jouw zoon of dochter. Stuur me dan een berichtje en ik kijk met jullie mee. Hoe we ervoor kunnen zorgen dat belangrijke toetsen of examens geen extreme stress oproepen, maar dat jouw zoon of dochter hier rustig aan kan werken en met een voldoende kan afronden.
Klik hier om contact op te nemen.
mrt 22, 2023
De wekker ging vanmorgen en ik voelde het al. Het leek net of ik nog maar net op bed lag en een uurtje geslapen had toen die wekker ging. Ik had erg weinig energie.
Ik verzamelde heel veel moed om eruit te komen. Want blijven liggen was geen optie. Kids moeten naar school, werkdag voor de deur en een agenda vol met dingen die gedaan moeten worden.
Na het ochtendritueel van naar school gaan pak ik een kop thee en plof op de bank. Het lijkt wel of ik nu nog minder energie heb.
En terwijl ik met mijn kop thee op de bank zit bedenk ik hoe het komt dat ik zo weinig energie heb.
Gisteren een drukke dag gehad met oppaskindjes. Komt het daar van? Nee eigenlijk niet. Want het was een fijne dag en ik ben daar nu niet meer moe van.
Maar hoe komt het dan? Tja goeie vraag. Ik kom er niet achter. En terwijl ik mijn agenda erbij pak om te kijken wat ik vandaag allemaal moet doen zakt de moed me nog verder in de schoenen. Want er staat een volle dag op het programma met vooral dingen die ik van mezelf moet doen.
Werken in de praktijk, huishoudelijke taken, wat telefoontjes die ik moet doen.
Ik besluit het anders te doen.
Ik klap mijn agenda dicht, drink mij thee op en denk bij mezelf, zoek het lekker uit met je planning. Hier heb ik helemaal geen zin in.
Dus ik trek mijn schoenen en mijn jas aan, spring in de auto en rijd naar het bos. Om daar heerlijk alleen te lopen. Geen mensen om me heen, alleen maar vogels zien en horen.
Daar loop ik alleen met mijn volle hoofd. En die vervelende stemmetjes die roepen dat ik niet in het bos moet gaan lopen als ik nog zoveel werk te doen heb. De stemmetjes die me onzeker maken omdat ik voor mezelf kies en niet voor mijn planning.
Gek word ik van die lui die zich altijd met mij bemoeien. Maar na 10 minuten geven ze het op en komt mijn hoofd tot rust.
En hoewel het lichamelijk best wat energie kost om 40 minuten te lopen zorgt het toch voor nieuwe energie. Het heeft ervoor gezorgd dat mijn hoofd leeg is. Dat alle prikkels die me energie kosten weg zijn en dat ik weer met een schone lei kan beginnen.
Met een leeg hoofd en een bak nieuwe energie rijd ik naar huis. Pak nog een keer mijn agenda erbij en begin gewoon bovenaan mijn lijstje met taken. Sommige streep ik al weg. Die kunnen ook op een later moment. Sommige wil ik vandaag wel echt gedaan hebben.
Ik koos vanmorgen voor mezelf.
Omdat ik merkte dat ik last had van overprikkeling. En dat werd vooral veroorzaakt door mijn volle hoofd. Door alle gedachten die daar rond gingen en toen ik zag wat ik allemaal nog moest van mezelf besloot ik het vandaag eens helemaal anders te doen.
En ik kan je vertellen, dat voelde erg goed.
Wat ik met dit verhaal wil vertellen is dat we vaak de lat voor onszelf veel te hoog leggen. We moeten van alles en tijd nemen om op te laden is al snel teveel. Maar uiteindelijk win je er alleen maar mee wanneer je dus eerst voor jezelf kiest. Wanneer je ervoor kiest om op te laden en daarna aan je werk te gaan.
Ik had ook niet naar het bos kunnen gaan en alles wat op mijn planning stond kunnen gaan doen. Maar daar werd ik niet gelukkiger en beter van. Want het kost me energie om eraan te beginnen en die energie had ik al niet veel. Dan zou ik vanmiddag helemaal total loss op de bank liggen wanneer de jongens thuis uit school komen.
Nu heb ik eerst nieuwe energie verzameld en heb ik nu nog genoeg energie over voor vanmiddag.
Kies eens wat vaker voor jezelf. Dat geeft energie.
Ga eerst zorgen dat je potje energie gevuld is tot de rand en ga daarna de dingen doen die je moet doen. En vraag jezelf ook af of je het echt vandaag moet doen, of dat het ook een andere keer kan. Want vaak moeten we heel veel, maar kan het ook best op een ander moment, of door iemand anders gedaan worden.
Vind jij het lastig om voor jezelf te kiezen. Dat kan ik me goed voorstellen. Want het klinkt nu alsof ik dat heel makkelijk doe, maar dat is niet waar. Ik had daar heel veel moeite mee, en soms nog wel eens.
Wil jij jezelf op 1 zetten en eerst aan jezelf denken voordat je alle taken uit je agenda gaat afwerken. Maar weet je niet waar je de tijd vandaan moet halen of hoe je je werk kunt laten wachten tot jij eraan toe bent?
Stuur me dan een bericht. Ik kijk graag met je mee hoe jij ervoor kunt zorgen dat je genoeg energie hebt om alles te doen en hoe jij voor jezelf kunt kiezen en eerst kunt opladen.
Klik hier om een berichtje te sturen en ik neem zo snel mogelijk contact met je op voor een gratis en vrijblijvend coachgesprek.
mrt 13, 2023
Vannacht werd ik wakker van een hoop lawaai. Takken en bladeren die tegen het raam waaide. Regen wat op het dak kletterde. Kortom onstuimig weer of flinke storm.
Ik kroop nog wat dieper onder mijn dekbed om uiteindelijk toch weer in slaap te vallen.
De afgelopen weken waren hier ook nogal onstuimig. Ik ben 2 dagen als gastouder gaan werken. Superleuk om te doen. Maar wel weer even wennen. Een ander ritme in de week. 2 volle dagen kindjes over de vloer. Dus even omschakelen.
De praktijk is prima te combineren met de opvang. Alleen moest ik daar even een nieuwe balans in vinden. En de veranderingen een plekje geven.
Daarnaast hadden we 2 zieke katten waar extra zorg naartoe ging. Helaas hebben we ze uiteindelijk allebei moeten laten inslapen. Dat was niet fijn en zorgde voor de nodige emoties.
Kortom, een aantal dingen die veranderde en de nodige emoties met zich mee bracht. En dat werd me allemaal een beetje te veel.
Het liefst kroop ik elke dag diep weg onder mijn dekbed. Om de storm voorbij te laten gaan en er weer onder vandaan te komen als het rustig was.
Want dat is wat ik meestal doe wanneer dingen anders gaan dan ik gewend ben. Mezelf verstoppen. Het liefst ben ik dan zo veel mogelijk alleen. En doe ik alleen de dingen die echt moeten.
Zichtbaar zijn op mijn social media is dan echt niet iets noodzakelijks. En ik verstop me dan.
Nu is de storm weer een beetje gaan liggen. Ik ben gewend aan mijn “nieuwe” werkweek. De emoties hebben een plekje gekregen. Het is weer tijd om onder mijn dekbed vandaan te komen en mezelf weer te laten zien.
Misschien doe jij dit ook wel als hooggevoelige moeder. Jezelf verstoppen wanneer er storm in je gezin raast. Het liefst ben je dan alleen. Wil je niet met andere mensen praten. Wil je het zelf oplossen. En zorgen dat die storm snel gaat liggen.
Zien dat jouw zoon of dochter niet lekker in zijn of haar vel zit omdat het met tegenzin naar school gaat. Of omdat het bijna elke dag boos en gefrustreerd thuis komt kan zorgen voor een flinke storm in huis.
Je zoon of dochter die bang is om fouten te maken, de lat erg hoog legt voor zichzelf en alles perfect wil doen. Of misschien ben jij het wel zelf die bang is om fouten te maken, de lat erg hoog legt en alles perfect wilt doen. Nog zo’n storm wat voor veel onrust in het gezin kan zorgen.
Gezinsleden die elkaar niet begrijpen. Irritaties en frustraties onderling. Overprikkeling. Heftige emoties. Allemaal situaties en struggles die voor storm in het gezin kunnen zorgen.
Nu was bij mij na een paar weken de storm gelukkig weer gaan liggen. Maar dit is niet in elke situatie het geval. Een storm kan soms heel lang doorrazen. En voor de nodige schade zorgen.
Het heeft mij geholpen om ondanks dat ik het liefst onder mijn dekbed bleef liggen toch met mensen in gesprek te gaan. Over mijn emoties, maar ook over de veranderingen in mijn werkweek. Door te benoemen wat me bezig hield en te kijken hoe ik hierin rust kon vinden voor mezelf wat de storm snel voorbij. Vriendinnen die een luisterend oor boden. Mijn gezinsleden met wie ik de emoties kon delen.
Wanneer en bij jullie in het gezin een storm opkomt en jij je het liefst verstopt is het ook altijd goed om met iemand te praten. Iemand die jou een luisterend oor geeft. Iemand die met je meedenkt en kijkt hoe je de storm aanpakt en zorgt dat het snel minder wordt. Zodat de schade beperkt blijft.
Heb jij zo’n storm in je gezin en wil je hiermee aan de slag? Heb jij een luisterend oor nodig en iemand die met je meekijkt?
Stuur mij dan een berichtje. Ik bied graag een luisterend oor en we kijken we samen hoe ik jou kan helpen.
mrt 8, 2023
Wanneer ik overprikkeld ben dan ben ik moe, heb ik een kort lontje, voelt mijn hoofd vol en zwaar en wil ik het liefst alleen zijn.
Regelmatig gebeurt het dat ik overprikkeld ben. Dan ga ik weer eens over mijn eigen grens heen en later denk ik dan elke keer had ik nu maar naar de signalen van mijn lichaam geluisterd.
Maar wat is het eerste signaal dat mijn lichaam geeft wanneer ik overprikkeld ben?
Deze vraag stel ik regelmatig aan kinderen, jongeren en ouders die bij mij in de praktijk komen voor een coachtraject.
Het antwoord wat ik dan vaak krijg is “ik weet het eigenlijk niet”
Sommige mensen weten heel goed wat het eerste signaal is wat hun lichaam geeft wanneer ze overprikkeld raken.
Misschien is het hoofdpijn, een onrustig gevoel, je humeur wat ineens omslaat, een ruisend geluid in je oren.
Vaak weet je heel goed dat je overprikkeld bent. Maar dan is het eigenlijk al te laat. Je bent weer over je grens gegaan, je hebt de signalen van je lichaam niet gemerkt of je hebt ze genegeerd. En dat zorgt er uiteindelijk voor dat je dus overprikkeld bent.
Maar er zijn dus echt signalen die aangeven tot hier is het oké. Maar ga je nu door dan raak je overprikkeld.
Ga de komende dagen voor jezelf eens voelen en opmerken welke signalen jouw lijf geeft wanneer je overprikkeld raakt.
Wanneer je weet dat als je bijvoorbeeld een opgejaagd gevoel begint te krijgen dat je dan tegen stress en overprikkeling aan zit, dat het dan het moment is om even te rusten, te ontprikkelen of even een korte pauze te nemen dan weet je ook hoe jouw weg naar overprikkeling gaat.
En wanneer je weet welke signalen je in de gaten moet houden is het ook makkelijker om je grenzen aan te geven. En niet elke keer over je eigen grenzen heen te stappen.
Denk dus de komende dagen eens na over de vraag Wat merk jij als eerste aan jezelf als je overprikkeld bent, en wat is het eerste signaal van jouw lichaam dat aangeeft dat je overprikkeld raakt.
Wanneer je hier inzicht in hebt kan je dus voor jezelf ook bedenken wat je kunt doen op het moment dat je dat eerste signaal voelt.
Wanneer jij een hooggevoelig kind hebt, kunt je dit ook met hem of haar bespreken. Voor een kind is het soms lastig om aan te geven wat het echt voelt vanbinnen, maar ik denk dat jij als ouder ook wel kunt zien wanneer jouw kind overprikkeld begint te raken. Op het moment dat je dat ziet, kun je de vraag stellen Wat voelde je nu of gebeurde er iets in je lichaam.
Wanneer je dit samen in kaart kunt brengen weten jullie ook allebei wat er moet gebeuren om minder snel overprikkeld te raken.
Kom je er niet uit met de signalen die jouw lichaam je geeft. Heb je geen idee hoe je jouw grenzen kunt aanvoelen en bewaken? Stuur mij dan een bericht. Dan kijken we samen hoe ik jou kan helpen.
Recente reacties