aug 21, 2023
Het was zondagochtend. Met buikpijn werd ik wakker. De zomervakantie was weer voorbij. De hele dag voelde ik me niet zo goed. Hoofdpijn, misselijk, snel geïrriteerd en boos. Het liefst wilde ik dat niemand wat tegen me zei. Ik vond het helemaal niet leuk dat de vakantie weer voorbij was. De rust, niks moeten, doen waar ik zelf zin in had, dat was allemaal voorbij.
Ik ging naar groep 8. Een nieuwe meester. Een andere klas. Weer doen wat er gevraagd wordt van je. De drukte van de klas en alle prikkels die ik de hele dag krijg op school. Dat zorgde voor spanning.
Spanning die ik de hele vakantie niet gevoeld had. Spanning waar ik gelijk de eerste dag van de zomervakantie vanaf was. En dat voelde heel fijn. Maar nu was die spanning weer terug.
De hele zondag voelde ik het. ’s avonds toen ik naar bed ging leek het alleen maar erger te worden. Ik kwam nog 4x uit bed. Had hoofdpijn, lag te piekeren, kon niet slapen en wilde eigenlijk gewoon niet naar school de volgende ochtend.
Het was maandagochtend. De wekker ging en ik moest uit bed. Met een lijf vol spanning. Ontbijten. Ik kreeg bijna geen hap door mijn keel. Tas inpakken, kijken of ik alles bij me had. En dat nog eens 3x herhalen om er zeker van te zijn dat ik niks vergeten was. En daar ging ik. Op de fiets. Vol tegenzin naar school.
Natuurlijk vond ik het leuk om mijn klasgenoten en vriendinnen weer te zien. Maar dat was ook het enige positieve wat ik had. Toen ik op school aankwam was het al vrij druk op het schoolplein. Gelukkig zag ik mijn vriendinnen gelijk.
De bel ging
Daar gingen we met zijn allen gelijk de school in. Een hoop herrie en spanning voelde ik om me heen. Ik kende de meester al. En ik wist dat hij best aardig was. Dus toen ik hem zag ik de deuropening was er al een stukje spanning weg. Ook de plek die ik kreeg in de klas was een fijne plek bij 3 meisjes waar ik goed mee op kon schieten.
De dag verliep redelijk goed. Ik had wel last van alle geluiden, nieuwe indrukken en prikkels de hele dag. Maar uiteindelijk ging ik vrij positief naar huis.
En daar kwam alle spanning eruit. De spanning die ik de afgelopen week al onbewust had opgebouwd en wat zondag naar het toppunt was gegaan. Al die spanning van de schooldag.
Dit alles kwam eruit door boze buien als er thuis iets niet ging zoals ik wilde. Savonds uitte het zich in een huilbui in bed.
Spanning voor gevoelige kinderen.
Voor veel gevoelige kinderen is de eerste schooldag na een vakantie en zeker na een lange vakantie van 6 weken een dag vol spanning. De dagen vooraf, de dag zelf en meestal de hele eerste schoolweek.
Dit uit zich vaak thuis in meer boze buien, of juist heel stil en teruggetrokken. Als ouder is het goed om je kind deze week een beetje extra in de gaten te houden. En wanneer het juist meer boos is dan weet je ook hoe het komt.
Het is echt een grote spanning die ze opbouwen en die er ook weer uit moet. Dus de eerste schoolweek na de vakantie is het misschien ook een idee om rustig op te starten. Niet te veel andere afspraken voor je kind in de agenda zetten. Niet te veel van je kind verwachten en na schooltijd lekker wat tijd nemen om te ontspannen.
Lekker een muziekje luisteren. Even wandelen in het bos of op het strand. Een stukje fietsen door de natuur of ’s avonds een ontspanningsmassage geven.
Ik wens alle kinderen veel succes met de eerste schoolweek na de zomervakantie. En ik wens ook alle ouders succes met de eerste schoolweek na de vakantie. Probeer samen weer op een ontspannen manier in het ritme te komen. Leg de lat niet te hoog voor jullie allebei.
Wil je meer weten over gevoeligheid bij kinderen en hoe je hiermee omgaat thuis en op school? Stuur me dan gerust een mailtje en we maken een afspraak voor een gratis coachgesprek.
dec 14, 2022
Hallo, mijn naam is Petra en ik ben gezinscoach. Dat is hoe ik me altijd voorstel als iemand vraag wat ik doe. Achter de reden dat ik gezinscoach ben geworden zit een verhaal. En dat verhaal wil ik graag met je delen. Want dat is wie ik eigenlijk ben.
Ik was als meisje altijd erg onzeker. Ik was bang om fouten te maken, ik was altijd bezig met wat andere van mij vonden en was liever alleen dan in een grote groep.
Als ik een beurt kreeg in de klas dan werd ik rood, kreeg ik het warm en gingen mijn handen zweten. Het liefst werd ik dan onzichtbaar.
Toen ik 13 jaar was gingen mijn ouders uit elkaar. Dit zorgde ervoor dat ik nog onzekerder werd. Ik trok me vaak terug op mijn slaapkamer als ik uit school kwam. Emoties stopte ik weg en vaak had ik een masker op wat eruit zag of het heel goed met me ging, maar van binnen voelde ik me alleen. Ik had het idee dat niemand me begreep en wist hoe ik me echt voelde.
Regelmatig werd ik gepest op school omdat ik altijd stil en verlegen was.
Na de brugklas ging ik naar de andere kant van Nederland verhuizen. Ik kwam in een nieuwe klas terecht. Het pesten stopte, maar de onzekerheid ging niet weg. Maar ik probeerde dat zo min mogelijk te laten zien. Dus ik deed me eigenlijk anders voor dan hoe ik me eigenlijk echt voelde. Het masker ging weer op.
De onzekerheid over mezelf werd steeds erger.
Toen ik wat ouder was raakte ik in een depressie. Ook blijf ik mijn emoties verstoppen en zat totaal niet goed in mijn vel.
Ik kreeg hulp en klom uit mijn put waar ik in zat. Ik leerde dat ik goed genoeg was zoals ik was en dat ik mijn emoties mocht laten zien. Dat ik geen masker op hoef en mezelf mag zijn. Met al mijn kwaliteiten en valkuilen.
Ik leerde in die tijd ook dat ik hooggevoelig ben. Dat ik me daarom vaak anders voel, onzeker ben, het liefst alleen was na een drukke dag en dat ik altijd graag voor andere zorg.
Dat graag voor andere zorgen heeft ervoor gezorgd dat ik mijn kindercoachpraktijk ben gestart. Ik wilde kinderen die onzeker zijn helpen om weer meer zelfvertrouwen te krijgen. Want dat had ik als kind gemist. En ik zag zoveel onzekere jongens en meisjes. Ik wilde daar iets mee en dat deed ik. Met heel veel plezier startte ik mijn praktijk en hielp ik kinderen aan meer zelfvertrouwen.
Daarnaast zorgde ik voor mijn gezin want ik ben moeder van 2 jongens, draaide het huishouden, had naast de praktijk nog een parttime baan in loondienst en zorgde voor iedereen behalve voor mezelf.
Met als gevolg dat ik overspannen werd. Ik stopte tijdelijk met werken, zocht hulp en ging aan mezelf werken.
Dat was confronterend, want de onzekerheid zat er nog steeds, en ik wilde zo graag voor andere zorgen en het goed doen.
Ik leerde dat dat allemaal ook kan als ik eerst goed voor mezelf zorg. En dit alles zette me aan het denken. Want wilde ik de praktijk weer openen. Ja zeker wilde ik dat. Want ik wil nog steeds die onzekere kinderen en jongeren helpen. Alleen ik voelde heel sterk dat ik een andere weg wilde bewandelen met de praktijk.
Voordat ik overspannen raakte kwamen er naast kinderen ook moeders in mijn praktijk. Moeders die vragen hadden over opvoeding, tegen situaties aanliepen met hun kinderen waar ze hulp bij zochten, of zelf tegen onrust aanliepen en bij mij terecht kwamen.
Dat was het moment waarop ik besloot om gezinscoach te worden.
Want ik wil kinderen en jongeren helpen om met hun hooggevoeligheid om te gaan. Tegen alle vervelende kanten die ze daardoor ervaren zoals onzekerheid, bang om fouten te maken, maar ik wil ze ook laten zien wat voor mooie kanten er zitten aan hooggevoelig zijn.
Maar ook de hooggevoelige moeder wil ik helpen met het vinden van rust, overzicht en structuur in het gezin. Zodat er genoeg tijd voor hun overblijft. Tijd om te ontspannen en goed voor zichzelf te zorgen. Zodat ze niet overspannen worden of zelfs depressief.
Ik heb op allebei die punten gestaan omdat ik onzeker was. Te onzeker om hulp te vragen. Maar ook omdat ik hooggevoelig ben. Dat stond me toen in de weg. Maar nu is het een kwaliteit die ervoor gezorgd heeft dat ik gezinscoach mag zijn en al die moeders, kinderen en jongeren mag helpen inzien wat een mooie kwaliteit het is om hooggevoelig te zijn. Maar om ze ook te helpen bij de lastige situaties die het met zich meebrengt.
Hallo, mijn naam is Petra en ik ben gezinscoach. Met mijn eigen verhaal wat erachter zit. Ik wil jou als moeder helpen omdat ik weet hoe het is om hooggevoelig te zijn en dan soms te vergeten goed voor jezelf te zorgen. Ik wil jou helpen om meer rust, overzicht en structuur in jouw gezin te krijgen.
Maar ik wil ook jouw kinderen helpen om meer zelfvertrouwen te krijgen en op een positieve manier met jullie hooggevoeligheid om te gaan.
Ben je na het lezen van mijn verhaal benieuwd wat ik voor jou en je gezin kan betekenen? Neem dan contact met me op voor een gratis coachgesprek. Ga hiervoor naar mijn contactpagina of stuur een whatsappje via mijn website.
sep 19, 2022
Elke avond weer voelt ze zich moe, leeg, boos, teleurgesteld en overprikkeld.
Deze hooggevoelige moeder heeft het idee dat haar gezin haar niet begrijpt.
Ze staat elke dag klaar voor haar man en haar kinderen. Helpt ze met huiswerk, doet het huishouden, heeft een parttime baan en wanneer ze thuis is rent ze van dokter naar fysio naar specialist en weer terug naar huis om daar alles draaiende te houden.
Het liefst zou ze elke dag tijd voor zichzelf hebben. Al is het maar een uurtje. Om even op te laden. Om even tot rust te komen en een kop thee te drinken met een boek op de bank.
Maar zodra ze zit gaat haar telefoon, roept een van de kinderen, vraagt haar man iets aan haar of bedenkt ze dat ze nog iets is vergeten te doen in huis.
De sfeer in haar gezin wordt er niet beter op. Want ze kan steeds minder geduld opbrengen om alles te doen. Ze raakt elke dag verder overprikkeld en moe. En als iemand iets aan haar vraagt dan kan ze voor haar gevoel alleen maar onaardig antwoord geven of iemand afsnauwen dat ie het zelf maar moet uitzoeken.
Deze moeder zag het allemaal niet meer zo zitten. Ze voelde zich zo moe, tranen liepen over haar wangen toen ze haar verhaal aan mij vertelde en ze wist niet meer wat ze moest doen.
Want ze wil met alle liefde voor haar gezin zorgen en alles doen wat ze van haar vragen. Maar ze wil ook zo graag tijd voor zichzelf. Even geen vragen van de rest van het gezin. Even geen gezeur en even geen vol hoofd.
Het enige wat ze wil is rust.
Deze hooggevoelige moeder was zo druk met haar gezin, haar werk en alle andere dingen die op haar af kwamen de hele week dat ze gewoon geen tijd had of tijd maakte voor zichzelf.
Hierdoor raakte ze steeds verder overprikkeld, moe, geïrriteerd en voelde ze zich enorm opgejaagd en ging ze steeds negatiever over zichzelf denken. Zie je wel, ik ben geen goede moeder want ik loop weer tegen mijn kinderen te schreeuwen. Ik doe het niet goed want de was ligt er nog, het is een rommel in huis. Een vol hoofd met niet helpende gedachten zorgde ervoor dat ze zich nog schuldig ging voelen ook.
Ze lag ’s avonds uren te piekeren over hoe ze dit kon oplossen. Hoe ze ervoor kon zorgen dat ze wel tijd voor zichzelf had elke dag en kon opladen. Maar doordat ze lag te piekeren sliep ze slecht en stond ze ’s morgens al moe op. Waardoor de sfeer in het gezin steeds meer gespannen en onrustig werd.
Wanneer deze moeder voor zichzelf had gekozen en elke dag een uur tijd voor zichzelf had genomen dan was ze minder overprikkeld geweest, had ze tijd om op te laden en had ze veel meer geduld met haar kinderen en haar man.
De sfeer in huis was dan niet zo gespannen geweest en ze had niet zo negatief over zichzelf gedacht waardoor ze nu echt niet lekker in haar vel zat.
Tijdens ons eerste gesprek heb ik met deze hooggevoelige moeder gekeken naar haar weekindeling.
Hoeveel uur werkt ze, hoeveel uur besteed ze aan het huishouden en aan alle afspraken buiten de deur. Hoeveel tijd vragen haar kinderen voor hulp met huiswerk en andere belangrijke dingen.
En hoeveel tijd blijft er dan per dag nog over voor haar.
Toen we dit allemaal helder op papier hadden kreeg ze een enorm inzicht. Er was elke dag wel tijd om voor zichzelf in te delen, alleen nam ze die tijd niet.
Want wanneer ze dat deed, voelde ze zich schuldig. Er was nog zoveel te doen in huis en als zij dan rustig op de bank ging zitten, wat al niet lukte omdat er teveel in haar hoofd gebeurde dat ze niet rustig kon zitten.
Ik heb haar als “huiswerkopdracht” mee gegeven dat ze het in kleine stapjes langzaam gaat opbouwen. We hebben gekeken hoe lang ze minimaal rustig kan zitten zonder zich schuldig te voelen en het idee te hebben dat ze nog van alles moet gaan doen.
Ze dacht dat dit wel 10 minuten ging lukken. Dus was haar opdracht om elke dag 2 × 10 minuten te gaan zitten op de bank met een kop thee.
Wanneer haar kinderen thuis zijn, geeft ze aan haar kinderen aan dat ze even tijd nodig heeft voor zichzelf en als haar thee op is dat ze tijd voor hun heeft. En dat ze zich even zelf moeten vermaken.
Na 3 dagen kreeg ik een appje van haar
Dat het al 2 dagen was gelukt om 2x 10 minuten op de bank te gaan zitten zonder ongemakkelijk en onrustig te worden. En het voelde zo fijn om even niks te doen alleen maar te zitten met haar kop thee.
Ik deel dit verhaal van deze moeder met jouw omdat jij je misschien ook wel zo voelt als deze moeder. Onrustig, spanning in je gezin, je schuldig voelen als je wel even tijd voor jezelf neemt of geen idee hebben waar je de tijd vandaan moet halen om tijd voor jezelf vrij te maken.
Ga voor jezelf eens op een rijtje zetten hoeveel tijd jij kwijt bent met al je bezigheden per week. En hoeveel tijd je “over” zou hebben om voor jezelf te kunnen plannen.
Dit lijkt heel kinderachtig, maar het geeft zoveel inzicht in wat je de hele week met je tijd doet. En wees ook eerlijk in hoeveel tijd je op je telefoon doorbrengt met het scrollen op social media.
Ik ben benieuwd hoeveel tijd jij eigenlijk hebt per week. En als je tijd te kort komt dan moet je bij jezelf eens nadenken wat je uit handen kunt geven of waar je misschien mee moet stoppen.
Vind je het lastig om hiermee aan de slag te gaan? Of heb je vragen over hoe je als hooggevoelige moeder tijd voor jezelf kunt creëren per week?
Ik kijk graag met je mee. Stuur me gerust een bericht of vul het contactformulier op mijn website in. Dan neem ik contact met jou op.
Succes met het maken van een weekoverzicht en je bent altijd welkom met al je vragen.
Lees hier nog meer interessante blogs.
sep 15, 2022
Bij mij heel veel. Want wanneer het een rommel in huis is en iedereen zijn spullen laat slingeren zorgt dit bij mij voor rommel en chaos in mijn hoofd.
Ik ben een perfectionist. En soms is dat handig, maar soms ook helemaal niet.
Ik vind het fijn als het netjes is in huis. Dat alles een vaste plek heeft en dat ik dingen makkelijk terug kan vinden.
Dat ik niet heel het huis door hoef te zoeken naar mijn sleutels, dat ene boek wat mijn zoon mee moet naar school of die sokken die mijn andere zoon graag aan wil tijdens gymles.
Maar met 3 mannen/jongens in huis die regelmatig vergeten wat opruimen is of het niet zo nauw nemen met de vaste plaats van alle spullen is het hier regelmatig een troep in huis.
En wat gebeurde er dan. Ik ging me daar heel snel aan irriteren. En liep de hele dag de zooi van al mijn huisgenoten op te ruimen. Met als gevolg dat zij tijd hadden voor leuke dingen doen, of lekker op de bank zaten terwijl ik nog van alles aan het opruimen was.
Ik weet wat je nu denkt. Waarom ruim je dan ook alle troep achter iedereen op, laat ze dat lekker zelf doen, of vraag of ze het zelf willen doen.
Maar dan gebeurde het niet op het moment dat ik dat graag wilde, of het kwam niet te liggen op de plek die ik graag wilde dat het opgeruimd werd.
Dus het kwam er op neer dat ik altijd alles aan het opruimen was en alles netjes maakte en dat de rest eigenlijk alles gewoon kon laten slingeren, want ze wisten toch wel dat het uiteindelijk opgeruimd werd.
Tot het moment kwam dat ik overspannen raakte
Er waren toen een aantal dingen die ik anders moest gaan doen in mijn leven en wat dingen die aangepast moesten worden in ons gezinsleven.
Ik mocht gaan loslaten dat ik altijd alles voor iedereen aan het opruimen was. Dat kunnen ze ook prima zelf. En ik mocht vooral gaan loslaten dat het niet erg is dat sommige spullen dan niet precies op de plaats liggen die ik graag wil maar dat het wel opgeruimd wordt.
Hoe graag ik het los wilde laten, het lukte me niet. Ik bleef onrustig van alle spullen die de jongens lieten liggen in de woonkamer tot ’s avonds. Want dan ruimde ze het wel op. Ze deden het op hun tijd en op hun manier. Maar dat werkte voor mij nog steeds niet. En het kwam erop neer dat ik dus alles bleef opruimen.
Ik had een oplossing gevonden.
Bij de Action kocht ik 3 mooie emmertjes. Ik pakte een hamer en hing deze emmers naast de trap aan de muur. En elke keer wanneer ik dan iets van een van mijn mannen tegenkwam wat opgeruimd moest worden deed ik dat in hun eigen emmer.
Zo was het voor mij opgeruimd in de woonkamer en slingerde er niet van alles rond van iedereen.
Voor mijn mannen was het duidelijk wat ze nog moesten opruimen en hoefde ik het niet te vragen.
Ons emmersysteem werkt voor ons allemaal en geeft rust en overzicht. Ik kan zorgen dat de woonkamer netjes en en dit geeft mijn rust in mijn hoofd en mijn lijf, en de jongens weten allemaal waar ze aan toe zijn en ook dat geeft ze rust.
En doordat alles op een plaats verzameld word voor hun geeft dit overzicht. Want ze stoppen ook regelmatig zelf iets in hun emmer wat mee naar boven moet als ze geen zin hebben om het gelijk op te ruimen.
Dat is voor mij prima. Als het maar niet in de woonkamer rond blijft slingeren.
Vaak zijn het kleine oplossingen voor een groot probleem. Want voor mij was het zeker een groot probleem. Het gaf me stress, waardoor ik onrustig werd, ik tegen mijn huisgenoten begon te snauwen. De sfeer in huis werd gespannen en het opruimen werd echt een vervelend iets in ons gezin.
Door de emmers is het probleem nu opgelost. Krijg ik geen stress meer van alle rommel die overal rondslingert, weten de mannen waar ze aan toe zijn en geeft ons dat als gezin rust en overzicht.
Lopen jullie als gezin nu ook tegen zulke huishoudelijke situaties aan die onrust en spanning geven? En willen jullie meer rust, overzicht en structuur in het gezin?
Maar weet je zelf niet zo goed wat voor kleine oplossingen je daarvoor kunt bedenken?
Neem dan contact met mij op voor een gratis coachgesprek. Ik luister naar jouw verhaal en denk graag mee hoe jullie je probleem kunnen oplossen en daardoor meer rust en grip op je gezinsleven te ervaren.
Recente reacties