mrt 8, 2023
Wanneer ik overprikkeld ben dan ben ik moe, heb ik een kort lontje, voelt mijn hoofd vol en zwaar en wil ik het liefst alleen zijn.
Regelmatig gebeurt het dat ik overprikkeld ben. Dan ga ik weer eens over mijn eigen grens heen en later denk ik dan elke keer had ik nu maar naar de signalen van mijn lichaam geluisterd.
Maar wat is het eerste signaal dat mijn lichaam geeft wanneer ik overprikkeld ben?
Deze vraag stel ik regelmatig aan kinderen, jongeren en ouders die bij mij in de praktijk komen voor een coachtraject.
Het antwoord wat ik dan vaak krijg is “ik weet het eigenlijk niet”
Sommige mensen weten heel goed wat het eerste signaal is wat hun lichaam geeft wanneer ze overprikkeld raken.
Misschien is het hoofdpijn, een onrustig gevoel, je humeur wat ineens omslaat, een ruisend geluid in je oren.
Vaak weet je heel goed dat je overprikkeld bent. Maar dan is het eigenlijk al te laat. Je bent weer over je grens gegaan, je hebt de signalen van je lichaam niet gemerkt of je hebt ze genegeerd. En dat zorgt er uiteindelijk voor dat je dus overprikkeld bent.
Maar er zijn dus echt signalen die aangeven tot hier is het oké. Maar ga je nu door dan raak je overprikkeld.
Ga de komende dagen voor jezelf eens voelen en opmerken welke signalen jouw lijf geeft wanneer je overprikkeld raakt.
Wanneer je weet dat als je bijvoorbeeld een opgejaagd gevoel begint te krijgen dat je dan tegen stress en overprikkeling aan zit, dat het dan het moment is om even te rusten, te ontprikkelen of even een korte pauze te nemen dan weet je ook hoe jouw weg naar overprikkeling gaat.
En wanneer je weet welke signalen je in de gaten moet houden is het ook makkelijker om je grenzen aan te geven. En niet elke keer over je eigen grenzen heen te stappen.
Denk dus de komende dagen eens na over de vraag Wat merk jij als eerste aan jezelf als je overprikkeld bent, en wat is het eerste signaal van jouw lichaam dat aangeeft dat je overprikkeld raakt.
Wanneer je hier inzicht in hebt kan je dus voor jezelf ook bedenken wat je kunt doen op het moment dat je dat eerste signaal voelt.
Wanneer jij een hooggevoelig kind hebt, kunt je dit ook met hem of haar bespreken. Voor een kind is het soms lastig om aan te geven wat het echt voelt vanbinnen, maar ik denk dat jij als ouder ook wel kunt zien wanneer jouw kind overprikkeld begint te raken. Op het moment dat je dat ziet, kun je de vraag stellen Wat voelde je nu of gebeurde er iets in je lichaam.
Wanneer je dit samen in kaart kunt brengen weten jullie ook allebei wat er moet gebeuren om minder snel overprikkeld te raken.
Kom je er niet uit met de signalen die jouw lichaam je geeft. Heb je geen idee hoe je jouw grenzen kunt aanvoelen en bewaken? Stuur mij dan een bericht. Dan kijken we samen hoe ik jou kan helpen.
dec 14, 2022
Hallo, mijn naam is Petra en ik ben gezinscoach. Dat is hoe ik me altijd voorstel als iemand vraag wat ik doe. Achter de reden dat ik gezinscoach ben geworden zit een verhaal. En dat verhaal wil ik graag met je delen. Want dat is wie ik eigenlijk ben.
Ik was als meisje altijd erg onzeker. Ik was bang om fouten te maken, ik was altijd bezig met wat andere van mij vonden en was liever alleen dan in een grote groep.
Als ik een beurt kreeg in de klas dan werd ik rood, kreeg ik het warm en gingen mijn handen zweten. Het liefst werd ik dan onzichtbaar.
Toen ik 13 jaar was gingen mijn ouders uit elkaar. Dit zorgde ervoor dat ik nog onzekerder werd. Ik trok me vaak terug op mijn slaapkamer als ik uit school kwam. Emoties stopte ik weg en vaak had ik een masker op wat eruit zag of het heel goed met me ging, maar van binnen voelde ik me alleen. Ik had het idee dat niemand me begreep en wist hoe ik me echt voelde.
Regelmatig werd ik gepest op school omdat ik altijd stil en verlegen was.
Na de brugklas ging ik naar de andere kant van Nederland verhuizen. Ik kwam in een nieuwe klas terecht. Het pesten stopte, maar de onzekerheid ging niet weg. Maar ik probeerde dat zo min mogelijk te laten zien. Dus ik deed me eigenlijk anders voor dan hoe ik me eigenlijk echt voelde. Het masker ging weer op.
De onzekerheid over mezelf werd steeds erger.
Toen ik wat ouder was raakte ik in een depressie. Ook blijf ik mijn emoties verstoppen en zat totaal niet goed in mijn vel.
Ik kreeg hulp en klom uit mijn put waar ik in zat. Ik leerde dat ik goed genoeg was zoals ik was en dat ik mijn emoties mocht laten zien. Dat ik geen masker op hoef en mezelf mag zijn. Met al mijn kwaliteiten en valkuilen.
Ik leerde in die tijd ook dat ik hooggevoelig ben. Dat ik me daarom vaak anders voel, onzeker ben, het liefst alleen was na een drukke dag en dat ik altijd graag voor andere zorg.
Dat graag voor andere zorgen heeft ervoor gezorgd dat ik mijn kindercoachpraktijk ben gestart. Ik wilde kinderen die onzeker zijn helpen om weer meer zelfvertrouwen te krijgen. Want dat had ik als kind gemist. En ik zag zoveel onzekere jongens en meisjes. Ik wilde daar iets mee en dat deed ik. Met heel veel plezier startte ik mijn praktijk en hielp ik kinderen aan meer zelfvertrouwen.
Daarnaast zorgde ik voor mijn gezin want ik ben moeder van 2 jongens, draaide het huishouden, had naast de praktijk nog een parttime baan in loondienst en zorgde voor iedereen behalve voor mezelf.
Met als gevolg dat ik overspannen werd. Ik stopte tijdelijk met werken, zocht hulp en ging aan mezelf werken.
Dat was confronterend, want de onzekerheid zat er nog steeds, en ik wilde zo graag voor andere zorgen en het goed doen.
Ik leerde dat dat allemaal ook kan als ik eerst goed voor mezelf zorg. En dit alles zette me aan het denken. Want wilde ik de praktijk weer openen. Ja zeker wilde ik dat. Want ik wil nog steeds die onzekere kinderen en jongeren helpen. Alleen ik voelde heel sterk dat ik een andere weg wilde bewandelen met de praktijk.
Voordat ik overspannen raakte kwamen er naast kinderen ook moeders in mijn praktijk. Moeders die vragen hadden over opvoeding, tegen situaties aanliepen met hun kinderen waar ze hulp bij zochten, of zelf tegen onrust aanliepen en bij mij terecht kwamen.
Dat was het moment waarop ik besloot om gezinscoach te worden.
Want ik wil kinderen en jongeren helpen om met hun hooggevoeligheid om te gaan. Tegen alle vervelende kanten die ze daardoor ervaren zoals onzekerheid, bang om fouten te maken, maar ik wil ze ook laten zien wat voor mooie kanten er zitten aan hooggevoelig zijn.
Maar ook de hooggevoelige moeder wil ik helpen met het vinden van rust, overzicht en structuur in het gezin. Zodat er genoeg tijd voor hun overblijft. Tijd om te ontspannen en goed voor zichzelf te zorgen. Zodat ze niet overspannen worden of zelfs depressief.
Ik heb op allebei die punten gestaan omdat ik onzeker was. Te onzeker om hulp te vragen. Maar ook omdat ik hooggevoelig ben. Dat stond me toen in de weg. Maar nu is het een kwaliteit die ervoor gezorgd heeft dat ik gezinscoach mag zijn en al die moeders, kinderen en jongeren mag helpen inzien wat een mooie kwaliteit het is om hooggevoelig te zijn. Maar om ze ook te helpen bij de lastige situaties die het met zich meebrengt.
Hallo, mijn naam is Petra en ik ben gezinscoach. Met mijn eigen verhaal wat erachter zit. Ik wil jou als moeder helpen omdat ik weet hoe het is om hooggevoelig te zijn en dan soms te vergeten goed voor jezelf te zorgen. Ik wil jou helpen om meer rust, overzicht en structuur in jouw gezin te krijgen.
Maar ik wil ook jouw kinderen helpen om meer zelfvertrouwen te krijgen en op een positieve manier met jullie hooggevoeligheid om te gaan.
Ben je na het lezen van mijn verhaal benieuwd wat ik voor jou en je gezin kan betekenen? Neem dan contact met me op voor een gratis coachgesprek. Ga hiervoor naar mijn contactpagina of stuur een whatsappje via mijn website.
mei 24, 2022
Duizelig, moe, snel geïrriteerd, futloos en weinig zin om nog dingen te ondernemen.
Ik zat niet zo lekker in mijn vel. Ik werkte veel in de praktijk, en had nog een baan in loondienst, dus dat was al een puzzel. En daarnaast had ik mijn gezin wat veel aandacht nodig heeft en het huis wat ook niet vanzelf schoon werd.
Ik ben iemand die slecht nee kan zeggen, en graag voor iedereen wilt zorgen. Dat deed ik dan ook. Ik zorgde voor iedereen behalve voor mezelf. Als ik een volle week gewerkt had, deed ik daarnaast ook mijn huishouden nog en regelmatig ging ik tussendoor ergens ook nog bij een vriendin thee drinken. Ik was er dan wel maar met mijn hoofd was ik daar niet aanwezig. Want ik bedacht dan wat er eigenlijk allemaal nog in huis moest gebeuren en wat ik nog allemaal moest doen die dag.
En daardoor ontstonden die vage klachten. Het was een chaos in mijn agenda met veel te veel afspraken en daardoor ook een chaos in mijn hoofd.
Wanneer de telefoon ging was ik bang om op te nemen. Bang dat ik nog een afspraak moest plannen in die overvolle agenda.
Ik had zoveel ballen hoog te houden. En als ik er een liet vallen dan werd ik heel onzeker. Want zie je wel dat ik het fout doe. Of zie je wel dat het aan mij ligt.
Door die chaos gebeurde het dat ik op het verkeerde moment bij een vriendin voor de deur stond om te lunchen. We hadden een week later afgesproken. Ze zei niks op het moment dat ik er was. Maar later vertelde ze me dat ze gelukkig van alles in huis had voor de lunch, maar dat we eigenlijk de week erna hadden afgesproken.
‘S avonds plofte ik moe op de bank voor een kop thee en daarna naar bed.
Om de volgende dag weer moe op te staan. En daarnaast ook vaak duizelig, misselijk en snel boos of geïrriteerd tegen mijn kids.
Na een bezoek aan de huisarts kreeg ik te horen dat ik zwaar overspannen was en tegen een burn-out aanzat. En dat ik echt rust moest gaan nemen en voor mezelf moest gaan zorgen want anders ging het mis.
Dat was een enorm moeilijke stap voor mij. Want ik zorg graag voor andere mensen. Ik moest mijn baan en de praktijk loslaten. Ik moest meer tijd aan mezelf geven en vaker nee zeggen.
De eerste weken ging ik gewoon door met de praktijk. Maar al snel merkte ik dat het echt niet goed ging en dat ik echt alles moest loslaten en stoppen. Ik kwam bij een psycholoog terecht en ik moest elke dag minimaal een uur op de bank zitten met een boek.
Een uur stilzitten.
Dat was een hele grote uitdaging. Langzaam ging ik dat opbouwen. Waar ik begon met 10 minuten werd het al snel een kwartier, een half uur en voor ik het wist, zat ik een uur te lezen op de bank zonder me schuldig te voelen en zonder stress en een opgejaagd gevoel in mijn lijf.
De vage klachten werden minder. Ik nam de tijd om te slapen en uit te rusten. Om mijn week totaal anders in te plannen zodat ik elke dag tijd voor mezelf had om bij te tanken en ik ging mijn dagelijkse dingen weer oppakken.
Toen dat allemaal goed ging, ben ik ook weer langzaam aan het werk gegaan. En dat gaat ook heel goed.
Ik ben mezelf keihard tegengekomen in het afgelopen jaar. Het was een zwaar jaar, maar ik ben er sterker uitgekomen. Ik heb heel veel over mezelf geleerd en ga dingen heel anders doen dan dat ik deed. Ik zorg goed voor mezelf voordat ik voor andere kan en wil zorgen.
Want dat is niet veranderd, Ik wil nog steeds graag voor andere mensen zorgen. Andere mensen helpen.
Herken jij je in mijn verhaal? En wil je hierover wel eens met iemand praten. Ik bied jou graag een luisterend oor.
Neem gerust contact met me op.
Recente reacties