Mijn wekker gaat en ik word langzaam wakker. Ik voel het gelijk. Enorme spanning in mijn lijf. Meer buikpijn dan normaal en ik voel me erg misselijk.
Vandaag heb ik een belangrijke toets. De afgelopen weken heb ik uren geleerd en ik weet dat ik het kan. En toch voel ik die spanning.
Ik kleed me aan en ga ontbijten. Geen hap krijg ik door mijn keel.
Dan ga ik naar school. Een voordeel. Die toets is gelijk ’s morgens.
De bel gaat en ik zoek gespannen mijn plek in de klas op. Iedereen zit apart. Ik voel de spanning oplopen en ook de misselijkheid word erger.
Dan worden de toetsen uitgedeeld. Ik denk nog bij mezelf, ik heb goed geleerd, ik kan dit.
We mogen beginnen en dan gaat het mis. Ik lees de vragen door en weet helemaal niks meer. Mijn lijf begint warm te worden, ik begin te zweten en mijn hoofd bonkt.
Rustig blijven denk ik bij mezelf.
Lees de eerste vraag nog een keer goed door, je weet het echt wel.
Maar nee het antwoord op de eerste vraag komt niet in me op. De 2e en 3e vraag kan ik wel beantwoorden en hier en daar vul ik wat in waarvan ik denk dat het goed is. Maar ik weet het gewoon echt niet meer.
Na een uur zweten, flinke hoofdpijn en een opgejaagd gevoel is het tijd om de toets in te leveren.
Daarna ga ik naar het toilet. Even op adem komen. De spanning zakt, de hoofdpijn trekt weg en ik kan weer normaal adem halen.
De rest van de dag is er weinig aan de hand. Behalve dat er een zeurende hoofdpijn overgebleven is. Maar daar kan ik de dag wel mee doorkomen.
Een kwartier voordat de schooldag voorbij is pakt de leraar een stapel papieren. De uitslag van de toets van vanmorgen. En daar komt het weer. Dat ongemakkelijke gevoel. De spanning loopt op.
Hij deelt de papieren uit en er gaat een opgelucht gevoel door de klas. De meeste hebben een goed cijfer gehaald.
Ook ik krijg mijn papier terug en ik zie het gelijk. Een onvoldoende. Alweer. Ik voel de tranen prikken in mijn ogen. Nee niet hier huilen zeg ik tegen mezelf. Maar ik voel me ellendig. Het liefst zak ik ter plekke door de grond.
Gelukkig mogen we al snel naar huis. Maar de leraar kom naar me toe en vraagt, vond je de toets zo moeilijk? Had je wel geleerd.
Natuurlijk had ik geleerd denk ik bij mezelf. Uren heb ik geleerd. Het enige wat ik kan uitbrengen is dat ik het erg lastig vond.
Daarna mocht ik naar huis.
En terwijl ik naar huis fiets komen ze. De tranen. Want ik heb weer een toets verknalt. Ik heb weer een onvoldoende gehaald. En ik heb zo mijn best gedaan. Ik heb uren zitten leren voor deze toets. En ik weet dat ik het kan. Maar elke keer wanneer dan die belangrijke toets voor mijn neus ligt, klap ik helemaal dicht. Ik weet niks meer.
Thuis komen de tranen er nog meer uit. Ik sluit me op mijn kamer op en wil met niemand praten. Ik voel me ellendig en snap er niks meer van.
Ik ben teleurgesteld in mezelf, voel me onzeker en een dombo.
Dit is het verhaal waar ik vroeger regelmatig last van had. Bij examens en belangrijke toetsen. Toetsen waar iets vanaf hing.
De rest van de toetsen tussendoor ging meestal wel goed. Maar wanneer er druk op kwam te liggen sloeg ik helemaal dicht.
Als ik terug kijk had ik in die tijd graag iemand gehad die mij had kunnen helpen.
Met mijn zenuwen onder controle houden. Met die negatieve gedachtes uit mijn hoofd krijgen. Met wat meer zelfvertrouwen. Maar helaas, ik had niet zo iemand.
Maar nu is er voor jouw zoon of dochter wel iemand die kan helpen. Helpen om de zenuwen onder controle te krijgen waardoor hij of zij minder last heeft van buikpijn, misselijkheid.
Iemand die kan helpen om die negatieve gedachtes om te zetten in positieve gedachtes. Waardoor er meer zelfvertrouwen ontstaat.
En door al die hulp kan jouw zoon of dochter rustig aan een examen of toets beginnen, is het minder gespannen en bang om fouten te maken. Kan het rustig nadenken over de antwoorden die het wil invullen en kan hij of zij aan het einde van de dag wanneer de uitslag van de toets terug komt blij naar huis fietsen omdat het een voldoende heeft gehaald.
Merk jij die onrust bij jouw zoon of dochter. Stuur me dan een berichtje en ik kijk met jullie mee. Hoe we ervoor kunnen zorgen dat belangrijke toetsen of examens geen extreme stress oproepen, maar dat jouw zoon of dochter hier rustig aan kan werken en met een voldoende kan afronden.
Klik hier om contact op te nemen.
Recente reacties