De wekker ging en hij kwam met een wit gezicht zijn bed uit. Hij kwam naar me toe en vertelde me dat hij hoofdpijn had en erg misselijk was. Of hij thuis mocht blijven vandaag.
Ik vind ook dat hij er beroerd uitzag en liet hem thuis.
Hij ging terug naar bed en ik ging aan de slag in het huishouden. Na een uurtje kwam hij naar beneden en zei “Mam, ik moet even met je praten”
Het eerste wat ik dacht was “eindelijk”. Want ik had al sinds gisteren in de gaten dat er iets aan de hand was. Ik heb een paar keer gevraagd wat er was, maar elke keer kreeg ik te horen dat er niks aan de hand was en dat alles goed ging.
Nu kwam het eruit. Nadat hij er eerst een nacht slecht van had geslapen, heeft liggen piekeren en er hoofdpijn en buikpijn van kreeg.
Kinderen en jongeren die gevoelig zijn hebben hier snel last van. Dat ze gaan liggen piekeren en daardoor slecht slapen. De gevolgen zijn dan al snel dat ze lichamelijke klachten zoals hoofdpijn en buikpijn krijgen.
Wanneer jouw kind bij je komt dat het daar last van heeft vermoed je waarschijnlijk al dat er iets aan de hand is. Als ouder voel je dit vaak al aan. Zeker als jij ook gevoeliger bent.
Je kunt jouw zoon of dochter helpen door te vragen wat er is. Maar zoals je bij mijn voorbeeld las krijg je dan vaak eerst te horen dat er niets aan de hand is.
Het kan helpen als je voorstelt om het op te schrijven. Of in deze tijd te appen naar je. Vooral jongeren vinden het lastig om te praten over gevoelens. Wanneer je dan via appjes met elkaar kunt praten kom je wel te weten wat er aan de hand is en dan kan je aangeven dat je er even persoonlijk over wilt praten.
Voor wat jongeren kinderen helpt het om een tekening te maken van wat er in hun hoofd gebeurt. Dan krijg jij als ouder een beetje meer inzicht en kan je daarna het gesprek aangaan.
Merk je dat jouw zoon of dochter het lastig vindt om over zijn of haar gevoelens te praten. Of wil het vaak niet vertellen wat er aan de hand is en dat het vaak uren ligt te piekeren?
Laat het dan tekenen, schrijven of appen wat er in zijn of haar hoofd zit en ga daarna het persoonlijke gesprek met hem of haar aan.
Vind jij het lastig om toch het gesprek aan te gaan wanneer jouw zoon of dochter blijft zeggen dat er niks aan de hand is. En merk je dat dit vaker gebeurt.
Stuur mij gerust een berichtje en ik kijk graag met jullie mee hoe je dit kunt doorbreken waardoor jij als ouder sneller weet wat er met jouw zoon of dochter aan de hand is en het niet blijft piekeren en alles opkroppen.
Recente reacties