okt 20, 2022
Tijdens gewone schoolweken merk je als moeder al dat je weinig tijd hebt voor jezelf. Maar nu staat er weer een vakantie voor de deur. Alle kinderen zijn thuis. Ze vragen allemaal je aandacht. En jij vraagt je alleen maar af, hoe kan ik nu nog tijd voor mezelf vrij maken.
Toch kan jij ook tijdens de vakanties van je kinderen tijd voor jezelf vrij maken.
Het belangrijkste is de communicatie met de rest van je gezin.
Wanneer jij niet aangeeft dat je behoefte hebt aan tijd voor jezelf dan zul je merken dat die tijd er ook bijna niet is. Maar wanneer jij aan jouw kinderen aangeeft dat je elke dag tijd voor jezelf nodig hebt om even op te laden en daarna weer genoeg energie te hebben om leuke dingen met ze te ondernemen zullen ze ook begrijpen waarom je dat half uurtje op de bank ’s middags even nodig hebt.
Kijk wat mogelijk is per dag. De ene dag heb je misschien 3x 10 minuten nodig en de andere dag een uur tussen de middag. Geef dit dan duidelijk aan. Mama gaat nu even 10 minuten met een boek en een kop thee op de bank zitten. Jullie gaan jezelf vermaken tot mijn thee op is. Daarna heb ik weer tijd voor jullie.
Geef je kinderen dus ook een tijdsindicatie van hoe lang jij tijd nodig hebt. Bij oudere kinderen kan je aangeven vanaf welk tijdstip ze je weer vragen kunnen stellen en je aandacht weer kunnen vragen. Bijvoorbeeld ik ga tot 14 uur even op de bank liggen. Daarna mag je me roepen. Bij jongere kinderen kan je aangeven als mijn thee op is, als jij 2 filmpjes hebt gekeken, als de grote wijzer van de klok bovenaan staat.
Bespreek ook met je kinderen wat zij gaan doen op het moment dat jij je rustmoment pakt. Zorg dat ze ergens mee bezig zijn zodra jij gaat zitten. Want anders gaan ze zich vervelen en komen ze juist elke 2 minuten naar je toe. Dus zorg dat ze een activiteit hebben.
Zorg ervoor dat hun emmertje is gevuld met jouw aandacht voordat je jouw rust pakt. Wanneer je eerst een spelletjes hebt gedaan, een leuke activiteit hebt gedaan samen of een lekkere wandeling hebt gemaakt heb jij veel aandacht gegeven aan je kind. Dan kan het zich daarna prima een half uur zelf vermaken waardoor jij dus tijd voor jezelf hebt.
Wanneer je kinderen met vriendjes gaan spelen probeer het dan zo te regelen dat ze allemaal gelijk de deur uit zijn. Dit is niet altijd haalbaar, maar het creëert wel een moment waarop jij tijd voor jezelf krijgt.
Dit zijn een aantal tips waardoor jij ook tijdens de vakantie tijd voor jezelf kunt creëren. Ga ermee aan de slag. Kijk wat bij jou en jouw gezin past en het belangrijkste bespreek het met elkaar. Want als jouw gezinsleden niet weten dat jij behoefte hebt aan tijd voor jezelf ontstaat er juist irritatie. Want jij hebt er wel behoefte aan en zij weten dit niet. Dan ga je je frustraties juist op je kids afreageren en dat is het laatste wat je wilt.
Ik wens jullie een fijne vakantie met lekker veel tijd voor elkaar, maar ook tijd voor jouw als moeder.
Vind je het lastig om tijd voor jezelf te maken als moeder? Ik help je hier graag bij.
Neem gerust contact op voor een gratis kennismakingsgesprek en ik kijk met je mee.
jul 4, 2022
Het aftellen is begonnen.
Nog 1,5 weken te gaan en dan begint de zomervakantie in onze regio.
In mijn omgeving hoor ik veel moeders vakantieplannen maken. De een gaat naar Frankrijk, de ander naar Italië of Oostenrijk en de volgende blijft in Nederland.
Iedereen heeft zin om weg te gaan. Vakantie te vieren en tot rust te komen.
Maar is dat wel zo. Kom jij wel tot rust in die vakantie.
Ik sprak pas een moeder en die zei “het klink heel erg, maar de vakanties vind ik het ergste. Alle kinderen zijn dan de hele dag thuis en dan blijft er voor mij helemaal geen moment van rust meer over. Ik loop de hele dag te rennen en te vliegen, er zit totaal geen structuur in de dag of week en aan het einde van de dag ben ik helemaal op en leeg en dan heb ik geen moment voor mezelf gehad die dag”
Toen ik haar vroeg hoe het zou zijn om met haar gezin te bespreken dat zij ook vakantie heeft en dat zij ook elke dag een uurtje tijd voor zichzelf nodig heeft, zag ik haar worstelen.
Ze voelde zich schuldig om dit aan haar gezin voor te leggen. Ze vond dat zij het huishouden gewoon moest laten doorgaan en dat ze leuke dingen met de kinderen moest doen, en zorgen dat alles geregeld was voordat ze op vakantie gingen.
Ik heb met haar een plan gemaakt. ‘S avonds bedenk je voor de volgende dag wat er allemaal moet gebeuren in het huishouden. Welke taken kan je uit handen geven. En wat kunnen je kinderen doen. Hun eigen kamer opruimen, de vaatwasser leegmaken, een was ophangen of afhalen. Stofzuigen.
Bedenk daarna wat voor andere klusjes je nog te doen hebt. Wat moet je nog regelen voordat je op vakantie gaat. En kan je partner hier iets van overnemen?
Wat voor leuke dingen wil je gaan doen met je kinderen?
Wanneer jij iets gedaan hebt met je kinderen, knutselen, lezen, spelletjes, naar de stad, noem het maar op dan is hun emmertje vol. Je hebt ze even alle aandacht gegeven die ze nodig hadden. Daarna is het tijd voor jou om op te laden.
Bespreek dit met je kinderen. Hoe oud ze ook zijn. Ik ga nu even een half uur op de bank zitten met een kop thee en een boek. Als je iets te vragen hebt dan mag dat als mijn thee op is. Tot die tijd ga je even zelf spelen.
Jouw kinderen kunnen zich in dat half uur echt wel redden en jij hoeft je niet schuldig te voelen omdat je op de bank met een boek en een kop thee zit. Jij hebt ook vakantie.
Maar bespreek vooral met je gezin waar jouw behoeftes liggen en wat je samen kunt doen zodat ook jij echt tot rust kunt komen en kunt genieten van de vakantie.
jun 14, 2022
Je hebt een afspraak met een vriendin om samen de stad in te gaan.
Wanneer je ’s morgens je bed uit komt, voel je al dat dit niet je beste dag is.
Je lijf werkt niet mee, je spieren doen pijn en je hoofd zit nu al vol.
En dan moet de dag eigenlijk nog beginnen.
Maar oké, je gaat aan de slag met de dingen die je vandaag wilt doen en werkt je to do list af. Boodschappen doen, het huishouden bijwerken, administratie wegwerken en nog wat telefoontjes doen.
Tijdens de lunch merk je dat je lijf niet meer wil. Je valt bijna in slaap, hebt enorme hoofdpijn en geen energie meer.
Maar die afspraak met je vriendin staat nog. Over een uur zou je elkaar in de stad treffen.
Wat ga je doen?
Voor jezelf kiezen en die afspraak met je vriendin verzetten naar een andere dag?
Of ga je toch naar de stad met als gevolg dat je helemaal overprikkeld, chagrijnig, enorm moe en met een pijnlijk lijf thuis komt?
Ik koos vaak voor het laatste. Want een uur voordat je een afspraak hebt kun je toch niet meer afbellen. En als ik niet zou gaan zou ik me enorm schuldig voelen. Wat zal je vriendin wel niet denken als je een uur van tevoren nog afbelt.
Allemaal niet helpende gedachten die ervoor zorgen dat jij niet voor jezelf kiest, maar doet wat je al hebt afgesproken.
Tegenwoordig pak ik het anders aan.
Wanneer ik ’s morgens wakker word en ik voel me zo dan ga ik bij mezelf na wat ik belangrijker vind. Moeten die boodschappen en dat huishouden echt vandaag gedaan worden of kan dat ook morgen. Wanneer het morgen kan doe ik ’s morgens heel rustig aan zodat ik ’s middags kan genieten met mijn vriendin in de stad.
Moet dat huishouden wel echt gedaan en zijn de kasten zo leeg dat ik boodschappen moet doen dan kies ik ervoor om ’s morgens mijn vriendin al een berichtje te doen met de vraag of we ook een andere dag kunnen afspreken.
Ik kies dus in beide gevallen voor mezelf. En inmiddels weten mijn vriendinnen allemaal dat ik op de dag zelf nog kan afzeggen omdat het niet gaat. Dan is het aan hun om dat te begrijpen of niet.
Neem van mij aan. Kiezen voor jezelf is het allerbeste. En wanneer de mensen in je omgeving dat niet snappen is dat niet jouw probleem. (en ja dat is een lastige uitspraak, waar ik binnenkort nog een post over ga schrijven :-))
Kies jij voor jezelf of ga je toch naar je afspraak?
Vind jij het moeilijk om voor jezelf te kiezen en wil je hier over doorpraten.
Maak dan een afspraak voor een gratis sessie en ik kijk graag met je mee.
Dat kan door het contactformulier op mijn website in te vullen.
mei 24, 2022
Duizelig, moe, snel geïrriteerd, futloos en weinig zin om nog dingen te ondernemen.
Ik zat niet zo lekker in mijn vel. Ik werkte veel in de praktijk, en had nog een baan in loondienst, dus dat was al een puzzel. En daarnaast had ik mijn gezin wat veel aandacht nodig heeft en het huis wat ook niet vanzelf schoon werd.
Ik ben iemand die slecht nee kan zeggen, en graag voor iedereen wilt zorgen. Dat deed ik dan ook. Ik zorgde voor iedereen behalve voor mezelf. Als ik een volle week gewerkt had, deed ik daarnaast ook mijn huishouden nog en regelmatig ging ik tussendoor ergens ook nog bij een vriendin thee drinken. Ik was er dan wel maar met mijn hoofd was ik daar niet aanwezig. Want ik bedacht dan wat er eigenlijk allemaal nog in huis moest gebeuren en wat ik nog allemaal moest doen die dag.
En daardoor ontstonden die vage klachten. Het was een chaos in mijn agenda met veel te veel afspraken en daardoor ook een chaos in mijn hoofd.
Wanneer de telefoon ging was ik bang om op te nemen. Bang dat ik nog een afspraak moest plannen in die overvolle agenda.
Ik had zoveel ballen hoog te houden. En als ik er een liet vallen dan werd ik heel onzeker. Want zie je wel dat ik het fout doe. Of zie je wel dat het aan mij ligt.
Door die chaos gebeurde het dat ik op het verkeerde moment bij een vriendin voor de deur stond om te lunchen. We hadden een week later afgesproken. Ze zei niks op het moment dat ik er was. Maar later vertelde ze me dat ze gelukkig van alles in huis had voor de lunch, maar dat we eigenlijk de week erna hadden afgesproken.
‘S avonds plofte ik moe op de bank voor een kop thee en daarna naar bed.
Om de volgende dag weer moe op te staan. En daarnaast ook vaak duizelig, misselijk en snel boos of geïrriteerd tegen mijn kids.
Na een bezoek aan de huisarts kreeg ik te horen dat ik zwaar overspannen was en tegen een burn-out aanzat. En dat ik echt rust moest gaan nemen en voor mezelf moest gaan zorgen want anders ging het mis.
Dat was een enorm moeilijke stap voor mij. Want ik zorg graag voor andere mensen. Ik moest mijn baan en de praktijk loslaten. Ik moest meer tijd aan mezelf geven en vaker nee zeggen.
De eerste weken ging ik gewoon door met de praktijk. Maar al snel merkte ik dat het echt niet goed ging en dat ik echt alles moest loslaten en stoppen. Ik kwam bij een psycholoog terecht en ik moest elke dag minimaal een uur op de bank zitten met een boek.
Een uur stilzitten.
Dat was een hele grote uitdaging. Langzaam ging ik dat opbouwen. Waar ik begon met 10 minuten werd het al snel een kwartier, een half uur en voor ik het wist, zat ik een uur te lezen op de bank zonder me schuldig te voelen en zonder stress en een opgejaagd gevoel in mijn lijf.
De vage klachten werden minder. Ik nam de tijd om te slapen en uit te rusten. Om mijn week totaal anders in te plannen zodat ik elke dag tijd voor mezelf had om bij te tanken en ik ging mijn dagelijkse dingen weer oppakken.
Toen dat allemaal goed ging, ben ik ook weer langzaam aan het werk gegaan. En dat gaat ook heel goed.
Ik ben mezelf keihard tegengekomen in het afgelopen jaar. Het was een zwaar jaar, maar ik ben er sterker uitgekomen. Ik heb heel veel over mezelf geleerd en ga dingen heel anders doen dan dat ik deed. Ik zorg goed voor mezelf voordat ik voor andere kan en wil zorgen.
Want dat is niet veranderd, Ik wil nog steeds graag voor andere mensen zorgen. Andere mensen helpen.
Herken jij je in mijn verhaal? En wil je hierover wel eens met iemand praten. Ik bied jou graag een luisterend oor.
Neem gerust contact met me op.
Recente reacties