Wanneer ik overprikkeld ben dan ben ik moe, heb ik een kort lontje, voelt mijn hoofd vol en zwaar en wil ik het liefst alleen zijn.
Regelmatig gebeurt het dat ik overprikkeld ben. Dan ga ik weer eens over mijn eigen grens heen en later denk ik dan elke keer had ik nu maar naar de signalen van mijn lichaam geluisterd.
Maar wat is het eerste signaal dat mijn lichaam geeft wanneer ik overprikkeld ben?
Deze vraag stel ik regelmatig aan kinderen, jongeren en ouders die bij mij in de praktijk komen voor een coachtraject.
Het antwoord wat ik dan vaak krijg is “ik weet het eigenlijk niet”
Sommige mensen weten heel goed wat het eerste signaal is wat hun lichaam geeft wanneer ze overprikkeld raken.
Misschien is het hoofdpijn, een onrustig gevoel, je humeur wat ineens omslaat, een ruisend geluid in je oren.
Vaak weet je heel goed dat je overprikkeld bent. Maar dan is het eigenlijk al te laat. Je bent weer over je grens gegaan, je hebt de signalen van je lichaam niet gemerkt of je hebt ze genegeerd. En dat zorgt er uiteindelijk voor dat je dus overprikkeld bent.
Maar er zijn dus echt signalen die aangeven tot hier is het oké. Maar ga je nu door dan raak je overprikkeld.
Ga de komende dagen voor jezelf eens voelen en opmerken welke signalen jouw lijf geeft wanneer je overprikkeld raakt.
Wanneer je weet dat als je bijvoorbeeld een opgejaagd gevoel begint te krijgen dat je dan tegen stress en overprikkeling aan zit, dat het dan het moment is om even te rusten, te ontprikkelen of even een korte pauze te nemen dan weet je ook hoe jouw weg naar overprikkeling gaat.
En wanneer je weet welke signalen je in de gaten moet houden is het ook makkelijker om je grenzen aan te geven. En niet elke keer over je eigen grenzen heen te stappen.
Denk dus de komende dagen eens na over de vraag Wat merk jij als eerste aan jezelf als je overprikkeld bent, en wat is het eerste signaal van jouw lichaam dat aangeeft dat je overprikkeld raakt.
Wanneer je hier inzicht in hebt kan je dus voor jezelf ook bedenken wat je kunt doen op het moment dat je dat eerste signaal voelt.
Wanneer jij een hooggevoelig kind hebt, kunt je dit ook met hem of haar bespreken. Voor een kind is het soms lastig om aan te geven wat het echt voelt vanbinnen, maar ik denk dat jij als ouder ook wel kunt zien wanneer jouw kind overprikkeld begint te raken. Op het moment dat je dat ziet, kun je de vraag stellen Wat voelde je nu of gebeurde er iets in je lichaam.
Wanneer je dit samen in kaart kunt brengen weten jullie ook allebei wat er moet gebeuren om minder snel overprikkeld te raken.
Kom je er niet uit met de signalen die jouw lichaam je geeft. Heb je geen idee hoe je jouw grenzen kunt aanvoelen en bewaken? Stuur mij dan een bericht. Dan kijken we samen hoe ik jou kan helpen.
Zaterdagmiddag. Het plan is om naar Ikea te gaan. Ik heb wat leuke dingen gezien voor in de hal en wil deze gaan halen. Dus we gaan op pad. Bij Ikea aangekomen is het eerste wat me opvalt: Veel auto’s in de garage. Maar ja wat wil je op zaterdagmiddag 14 uur. Een geliefd moment om bij Ikea te shoppen met het hele gezin.
We komen binnen en voegen ons tussen de stroom mensen. Die links en rechts om me heen lopen, tegen het verkeer in lopen, overal willen kijken of heel gericht op hun doel aflopen.
Op die manier lopen wij er ook. We hebben een doel. Een kapstok en een kastje is ons doel. En we willen even voor een keuken kijken.
Dus het eerste deel kunnen we al overslaan. Gelukkig. Want daar is het erg druk.
Bij de keukens is het wat rustiger en we kunnen op ons gemak even rondkijken. Leuke ideeën opdoen voor als we zover zijn dat we een andere keuken gaan plaatsen.
Tijd voor een korte pauze.
We gaan in het restaurant even koffie drinken. Ook daar is het erg druk. Maar ik zie al snel een lege tafel achter in de hoek op een rustig plekje. Dus man en kind halen drinken met wat lekkers en ik ga alvast naar die tafel.
Mijn oren suizen, mijn hartslag is hoog, en mijn irritatie level ligt ook hoog. Maar he, ik was degene die naar ikea wilde op zaterdagmiddag. Dus niet zeuren en gewoon gezellig blijven doen.
Na een lekkere appelpunt en een kop muntthee ben ik weer wat opgeladen voor de benedenverdieping. De afdeling waar je al je spullen kunt vinden en waar er altijd meer in je karretje terecht komt dan je eigenlijk nodig had.
Uiteindelijk hebben we een kapstok en een kastje gevonden. Liggen er nog allemaal andere spullen in de kar en gaan we naar de kassa. Waar ik bedenk dat we nog iets vergeten zijn wat we echt nodig hebben. Dus mijn man gaat terug de winkel in en ik wacht met zoonlief en de kar tot hij terug is. We zoeken een rustig plekje om te staan zodat ik niet te veel last heb van alle mensen die om me heen lopen, alle gillende en huilende kinderen die eigenlijk niet mee wilde naar ikea en alle andere geluiden die ik de hele middag al hoor.
Na een paar minuten is hij terug met hetgeen ik vergeten was en kunnen we aansluiten in een hele lange rij bij de kassa. Gelukkig gaat dat snel en zijn we snel aan de beurt. Rekenen we af en gaan we naar de auto terug.
Ik voel dat alle energie uit me is gelopen.
Ik plof in mijn stoel en ik voel dat alle energie uit me is gelopen. Leuk joh zo’n middagje Ikea.
Door alle geluiden, alle mensen, alle prikkels die ik in die 2,5 uur over me heen heb gekregen ben ik nu leeg. Moe. Geïrriteerd. En wil ik nog maar 1 ding. En dat is zo snel mogelijk naar huis.
Wanneer we thuis zijn moet alles nog in elkaar gezet worden. Ja dat is het nadeel van Ikea. Dus daar beginnen we aan. Ondertussen moet er ook nog eten gemaakt worden. Dus dat ga ik doen samen met zoonlief terwijl mijn man alles in elkaar zet en een plekje in de gang geeft.
Na het eten ruimen we alles op met elkaar. Hangen we de kapstok op de goede plek en plof ik om 20 uur uitgeput op de bank. Ik ben nu helemaal total loss. Geen energie meer, pijn in mijn lijf en eigenlijk wil ik nog maar 1 ding en dat is slapen.
Terwijl ik op de bank lig bij te komen voel ik boosheid opkomen in mezelf. Boosheid op mezelf. Want ik heb weer eens niet naar mijn lijf geluisterd. Weer ben ik over mijn grens gegaan. Ik wilde meer dan ik eigenlijk kon. Ik nam geen rustmoment om op te laden, nee ik ging gelijk door. Want ik wilde dat alles nog dezelfde dag op zijn plek stond.
Ik voelde me boos worden.
Waarom ga ik altijd over mijn grens. Wat is er nu zo moeilijk aan luisteren naar mijn lijf. Maar ook werd ik boos. Waarom kost een paar uur in de Ikea me zoveel energie. Waarom pik ik al die prikkels van iedereen op. Hoe komt het toch dat ik zo slecht tegen een drukke winkel kan.
Vaak, meestal, zie ik de positieve dingen van hooggevoeligheid en kan ik er goed mee omgaan. Maar er zitten ook dagen tussen dat ik er gewoon van baal dat ik zo gevoelig ben. Dat het me zoveel energie kost en dat ik daarna zo moe ben. Dat ik niet gewoon een middagje naar Ikea kan, alles in elkaar kan zetten en eten kan koken en daarna nog genoeg energie over heb.
Soms vind ik het gewoon stom om zo gevoelig te zijn. En wilde ik dat ik er geen last van had.
Regelmatig heb ik even een baalmoment. En weet je, dat is ook oké. Dat mag er zijn en gaat ook vanzelf weer over.
Ga jij ook regelmatig over je grens. Ben je soms helemaal klaar met het gevoelig zijn. Neem dan contact met mij op en ik luister naar jouw verhaal. Samen kijken we of ik je ergens bij kan helpen zodat jij je grenzen beter gaat aanvoelen en er ook naar gaat luisteren. Want gevoelig zijn is een mooie kwaliteit als je ook de positieve dingen ervan kunt inzien.
Elke keer was het hetzelfde gezeur. Kriebels in de kleding.
Ik kocht een nieuwe trui of broek voor mijn zoon en nadat hij hem 1 × aan gedaan had, lag hij in de kast en wilde hij hem niet meer aan.
Het label in zijn nek kriebelde de hele tijd in zijn nek. Dat was de rede waarom hij hem niet meer aan wilde doen.
Smorgens voordat hij naar school ging, moesten zijn schoenen 3 × opnieuw aan, want zijn sokken zaten niet lekker. Schoen uit, sok goed, schoen weer aan. Na 5 minuten hetzelfde verhaal met zijn andere voet en daarna vaak nog een keer allebei. Want als zijn sok niet goed zat dan had hij daar de hele dag last van en voelde hij dat ook de hele dag waardoor hij zich moeilijk kon concentreren op school.
Kinderen die hooggevoelig zijn kunnen snel last hebben van hun kleding. En wanneer ze dat voelen kunnen ze dat gevoel niet even uitschakelen. Totdat het label uit die trui is of totdat die sok goed zit en het naadje niet op hun tenen drukt voelen ze dit de hele dag.
Met alle gevolgen van dien. Slecht kunnen concentreren op school. Bij thuiskomst ineens heel erg boos worden wat dan uit het niks lijkt te komen. Totaal overprikkeld zijn.
Ik knip tegenwoordig gelijk de labels uit alle kleding.
Wanneer jouw kind dus aangeeft dat het last heeft van zijn of haar kleding dan mag je dit serieus nemen en kijken wat je eraan kunt doen.
Ik knip tegenwoordig altijd de labels uit alle shirts en truien. Ik let erop dat ik sokken koop die voor mijn zoon goed zijn en wanneer hij er toch nog iets over zegt, neem ik dit gelijk serieus en help ik hem ervan af.
Want ik heb liever dat ik ’s morgens 2 × zijn schoenen opnieuw aan moet trekken of een label uit zijn trui moet knippen dan dat ik ’s middags een totaal overprikkeld kind thuis krijg en ik niet weet wat hier de oorzaak van is.
Herken jij die kriebels in kleding bij jouw kind? En wil je weten of jouw kind misschien hooggevoelig is? Doe dan de test is mijn kind hooggevoelig en binnen een paar minuten vallen er misschien wel een heleboel puzzelstukjes op zijn plaats.
Is jouw zoon of dochter hooggevoelig en wil je tips en advies over hoe jij hier op een positieve manier mee om kunt gaan? Dan mag je altijd contact opnemen voor een gratis coachgesprek waarin ik met jullie meekijk waar je tegenaan loopt.
Hallo, mijn naam is Petra en ik ben gezinscoach. Dat is hoe ik me altijd voorstel als iemand vraag wat ik doe. Achter de reden dat ik gezinscoach ben geworden zit een verhaal. En dat verhaal wil ik graag met je delen. Want dat is wie ik eigenlijk ben.
Ik was als meisje altijd erg onzeker. Ik was bang om fouten te maken, ik was altijd bezig met wat andere van mij vonden en was liever alleen dan in een grote groep.
Als ik een beurt kreeg in de klas dan werd ik rood, kreeg ik het warm en gingen mijn handen zweten. Het liefst werd ik dan onzichtbaar.
Toen ik 13 jaar was gingen mijn ouders uit elkaar. Dit zorgde ervoor dat ik nog onzekerder werd. Ik trok me vaak terug op mijn slaapkamer als ik uit school kwam. Emoties stopte ik weg en vaak had ik een masker op wat eruit zag of het heel goed met me ging, maar van binnen voelde ik me alleen. Ik had het idee dat niemand me begreep en wist hoe ik me echt voelde.
Regelmatig werd ik gepest op school omdat ik altijd stil en verlegen was.
Na de brugklas ging ik naar de andere kant van Nederland verhuizen. Ik kwam in een nieuwe klas terecht. Het pesten stopte, maar de onzekerheid ging niet weg. Maar ik probeerde dat zo min mogelijk te laten zien. Dus ik deed me eigenlijk anders voor dan hoe ik me eigenlijk echt voelde. Het masker ging weer op.
De onzekerheid over mezelf werd steeds erger.
Toen ik wat ouder was raakte ik in een depressie. Ook blijf ik mijn emoties verstoppen en zat totaal niet goed in mijn vel.
Ik kreeg hulp en klom uit mijn put waar ik in zat. Ik leerde dat ik goed genoeg was zoals ik was en dat ik mijn emoties mocht laten zien. Dat ik geen masker op hoef en mezelf mag zijn. Met al mijn kwaliteiten en valkuilen.
Ik leerde in die tijd ook dat ik hooggevoelig ben. Dat ik me daarom vaak anders voel, onzeker ben, het liefst alleen was na een drukke dag en dat ik altijd graag voor andere zorg.
Dat graag voor andere zorgen heeft ervoor gezorgd dat ik mijn kindercoachpraktijk ben gestart. Ik wilde kinderen die onzeker zijn helpen om weer meer zelfvertrouwen te krijgen. Want dat had ik als kind gemist. En ik zag zoveel onzekere jongens en meisjes. Ik wilde daar iets mee en dat deed ik. Met heel veel plezier startte ik mijn praktijk en hielp ik kinderen aan meer zelfvertrouwen.
Daarnaast zorgde ik voor mijn gezin want ik ben moeder van 2 jongens, draaide het huishouden, had naast de praktijk nog een parttime baan in loondienst en zorgde voor iedereen behalve voor mezelf.
Met als gevolg dat ik overspannen werd. Ik stopte tijdelijk met werken, zocht hulp en ging aan mezelf werken.
Dat was confronterend, want de onzekerheid zat er nog steeds, en ik wilde zo graag voor andere zorgen en het goed doen.
Ik leerde dat dat allemaal ook kan als ik eerst goed voor mezelf zorg. En dit alles zette me aan het denken. Want wilde ik de praktijk weer openen. Ja zeker wilde ik dat. Want ik wil nog steeds die onzekere kinderen en jongeren helpen. Alleen ik voelde heel sterk dat ik een andere weg wilde bewandelen met de praktijk.
Voordat ik overspannen raakte kwamen er naast kinderen ook moeders in mijn praktijk. Moeders die vragen hadden over opvoeding, tegen situaties aanliepen met hun kinderen waar ze hulp bij zochten, of zelf tegen onrust aanliepen en bij mij terecht kwamen.
Dat was het moment waarop ik besloot om gezinscoach te worden.
Want ik wil kinderen en jongeren helpen om met hun hooggevoeligheid om te gaan. Tegen alle vervelende kanten die ze daardoor ervaren zoals onzekerheid, bang om fouten te maken, maar ik wil ze ook laten zien wat voor mooie kanten er zitten aan hooggevoelig zijn.
Maar ook de hooggevoelige moeder wil ik helpen met het vinden van rust, overzicht en structuur in het gezin. Zodat er genoeg tijd voor hun overblijft. Tijd om te ontspannen en goed voor zichzelf te zorgen. Zodat ze niet overspannen worden of zelfs depressief.
Ik heb op allebei die punten gestaan omdat ik onzeker was. Te onzeker om hulp te vragen. Maar ook omdat ik hooggevoelig ben. Dat stond me toen in de weg. Maar nu is het een kwaliteit die ervoor gezorgd heeft dat ik gezinscoach mag zijn en al die moeders, kinderen en jongeren mag helpen inzien wat een mooie kwaliteit het is om hooggevoelig te zijn. Maar om ze ook te helpen bij de lastige situaties die het met zich meebrengt.
Hallo, mijn naam is Petra en ik ben gezinscoach. Met mijn eigen verhaal wat erachter zit. Ik wil jou als moeder helpen omdat ik weet hoe het is om hooggevoelig te zijn en dan soms te vergeten goed voor jezelf te zorgen. Ik wil jou helpen om meer rust, overzicht en structuur in jouw gezin te krijgen.
Maar ik wil ook jouw kinderen helpen om meer zelfvertrouwen te krijgen en op een positieve manier met jullie hooggevoeligheid om te gaan.
Ben je na het lezen van mijn verhaal benieuwd wat ik voor jou en je gezin kan betekenen? Neem dan contact met me op voor een gratis coachgesprek. Ga hiervoor naar mijn contactpagina of stuur een whatsappje via mijn website.
Vanmorgen was het weer zover. Ik kon mijn bed niet uitkomen. En dat kwam aan de ene kant doordat het nog helemaal donker is als de wekker gaat en mijn bed zo lekker warm ligt. Maar dat was niet de oorzaak dat ik mijn bed niet uit kon komen. De oorzaak was piekeren.
Ik was nog lang niet uitgeslapen. Want voordat ik een keer sliep was het half 2 denk ik. En tussendoor werd ik een paar keer wakker en voordat ik dan weer in slaap ben duurt wel even.
Mijn hoofd liep over. Ik lag te piekeren. En dan kan ik dus niet slapen. Maar ik voel me wel heel moe. En ik wil zo graag slapen, maar dat hoofd van mij lijkt het dan over te nemen. Er gaat van alles doorheen.
Zeker nu in de drukke decembermaand. Wat moeten we eten met kerst, is alles geregeld voor het Sinterklaasfeest, hoe zorg ik dat ik me niet ga irriteren aan het gedrag van mijn jongens. Waar moeten we allemaal heen met de feestdagen. Ik heb daar eigenlijk helemaal geen zin in.
Zo kan ik nog wel even doorgaan. Dat is wat piekeren in mijn hoofd doet. Allemaal onsamenhangende gedachten die om voorrang strijden en mij dus uit mijn slaap houden. Waardoor ik de volgende ochtend brak wakker word en moe de dag start.
Vooral als ik de dag ervoor veel prikkels heb gehad en nog niet helemaal heb verwerkt overdag dan kan ik zo een halve nacht wakker liggen. Want dat piekeren heeft alles te maken met het verwerken van die prikkels.
Iedereen heeft hier mee te maken. Maar als hsp-er komt het vaak voor dat dit ’s nachts gebeurt. En dan raak je in een soort cirkel. Je heb overdag veel prikkels te verwerken, dit gebeurt dan ’s nachts als je eigenlijk wilt slapen, je ligt daardoor wakker en gaat piekeren waardoor je helemaal niet meer slaapt en staat moe op. Doordat je je moe voelt, verwerk je je prikkels overdag minder goed en begint het verhaal weer van voor af aan.
Er is iets aan te doen. Tenminste het helpt mij altijd heel goed.
Zorg dat je pen en papier naast je bed hebt liggen. Niet je telefoon want dan word je soms weer afgeleid door hele andere dingen en lig je om een hele andere reden wakker. Maar pen en papier. Zodra je wakker ligt en merkt dat je hoofd op hol slaat en je gaat liggen piekeren pak je je pen en papier en gaat alles wat er in je hoofd voorbij komt opschrijven.
Dit hoeft geen mooi verhaal te worden, dit mag gewoon lekker onsamenhangend zijn. Alles door elkaar. Net als in je hoofd.
Maar omdat jij het gaat opschrijven is het uit je hoofd en dit zorgt voor meer rust in je hoofd waardoor je sneller weer in slaap valt. En ik kan je uit ervaring zeggen het is heerlijk om met een leeg hoofd verder te kunnen slapen.
Hierdoor word je minder moe wakker ’s morgens en stap je een beetje uit die terug komende cirkel.
Dus de eerste stap die je nu kunt zetten is een notitieboekje kopen, of misschien heb je er nog wel ergens een liggen als je een beetje op mij lijkt, een leuke pen en schrijven maar.
Gaat dit piekerverhaal ook over jou? Lig jij ook regelmatig wakker omdat je zo ligt te piekeren?
Wil je hier eens met iemand over sparren? Neem dan gerust contact met me op. Ik luister graag naar jouw verhaal en misschien kan ik je wel helpen te zorgen die cirkel te doorbreken.
Recente reacties